Reisverhaal Genua en 
    Cinque Terre dorpen

Genua de poort naar Cinque Terre
Om in Cinqueterre te komen vliegen we naar Genua. De taxichauffeur zet ons af voor een enorm pand aan een kade, 
het adres van ons B&B.  Na enig bellen gaat de deur open en beklimmen  we de marmeren trappen naar de tweede van zeven etages. We worden welkom geheten door een jong stel die ons de ruime kamer aan de achterzijde toont. Het hele appartement is voorzien van prachtige granieten en ingelegde vloeren. De steeg waaraan onze kamer ligt doet alle geluiden weerklinken.  Als we geinstalleerd zijn lopen we langs een van de havens die Genua rijk is naar het oude centrum.

Het historische centrum van Genua
Het is een wonderlijk mengeling van grote gebouwen en steegjes. Achter de chique facades aan de havenkant wonen mensen uit alle delen van de wereld in een smalle slecht onderhouden steeg. De gebruikelijke goedkope kleding en verwaarloosde woninkjes. Iedereen leeft op straat. Weer verder van de haven af mooie straten, pleinen en een passage.In deze laatste bakken met bloeiende azalea's van vier meter doorsnede en twee meter hoog. De duurste winkels die je je kan denken. We drinken een biertje op de kade en verwekken opschudding omdat we iets willen eten maar geen italiaans spreken. Uiteindelijk krijgen we een kleine pizza.
Veel is gesloten, het is en maandag en 1 mei de dag van de arbeid, een vrije dag in Italie.

Tuinbonen met salami
Na het ontbijt dwalen we door de oude steegjes, hooguit twee en een halve meter breed. De huizen zijn zeven verdiepingen hoog. Wat moet het daarbinnen donker zijn. Op een terras op het Piazza delle Erbe bestellen we onbekende gerechten. De een krijgt rauwe frisse tuinbonen en plakjes salami (Fave e Salame), de ander pasta met ragfijn gesneden rode sla erover en geraspte kaas.  We begieten het met een halve liter witte wijn. Naast ons aan een tafeltje een afstammeling van Columbus. Een flinke man, woeste blonde haren en een enorme neus. Als we later een standbeeld van Columbus zien, blijk ik daarin gelijk te hebben.

Funiculare de Righi
Na de lunch lopen we naar de Funiculare de Righi, een klein oud bergspoortje met ongeveer zeven uitstapplaatsen. De laatste, Righi, biedt een prachtig uitzicht over de stad.
Terug in de stad lopen we via de Via Garibaldi weer naar het
centrum. Het is de straat om te winkelen. Peperdure winkels verkopen speelgoed, mode, schoenen, pennen en er zijn een paar terrasjes.

Sestri Levante
De dag daarop maken we met de trein een tochtje naar Sestri Levante. Eerst brengen we twee uur op het station door omdat we de dienstregeling niet begrijpen. Het plaatsje zelf boeit ons niet echt. De volgende dag vertrekken we naar Monterosso na een leuk gesprek bij het ontbijt met de gastvrouw en een andere gast die tuinarchtecte is. Zij heeft veertien dagen doorgebracht bij een door haar neergezette tuin op een tuinexpositie. De hele tuin bestond uit uit Nederland geimporteerde zonnebloemen. We bekijken de foto`s en bewonderen haar ambitie.

Monterosso en Riomaggoire
In Monterosso, het grootste dorp van de Cinqueterre, krijgen we via de toeristeninfo een prachtige kamer met keukentje en balkon. Uitzicht op de bergen en de zee. Monterosso heeft net buiten de drukte van de toeristen plekjes met gezellig dorpsleven, waar we van genieten bij een glaasje wijn. Na het ontbijt op ons balkon gaan we met de trein naar Riomaggiore. Het dorp is met een lift bereikbaar vanaf het station. Prachtig stil dorpje want de toeristen gaan meteen het wandelpad lopen. In het dorp muurschilderingen die laten zien hoe mensen vroeger gezwoegd hebben om de berg bewoonbaar te maken. We lopen het makkelijke pad naar Manarola en staan vaak stil om van het uitzicht te genieten.Na de lunch lopen we door naar Corniglia, waar we te moe aankomen om nog naar boven naar het dorp te gaan. De trein brengt ons terug tot vlak bij onze kamer.

Vernazza
Met de trein naar Vernazza. Een plaatsje dat komvormig rond een haventje ligt. Per toerist is er een halve vierkante meter beschikbaar. Het is warm, we eten wat, bekijken de kerk die een raam met uitzicht op zee heeft en gaan weer terug.
De vrouw, die ons de kamer verhuurt geeft ons elke dag
tuinbonen, haar man heeft een volkstuin en ze kan ze niet op. Geen zin om te koken dus we eten ze rauw met ricotta en olie die ze ons gaf. Haar man heeft ook een olijfgaard en een wijngaard. Maar met de wijn is ze zuinig, we krijgen een keer allebei een glas. Zo'n wijn heb ik nog nooit gedronken, met die zilte nasmaak. 

Corneglia
Tenslotte bezoeken we Corniglia. Een dorp op een rots. 365 treden leiden er heen of het Ecobusje van de Unesco. Aan de randen van dit roversnest prachtig uitzicht op de bergen en de zee. Binnen in het dorp een beschut pleintje met, ja gelukkig, horeca. Oude mannen op bankjes, toeristen achter grote ijsglazen.

Cinqueterre ligt daar al heel lang met zijn vijf verschillende dorpjes. Dat nu juist daar al die toeristen moeten komen. De Unesco beschermt het en geeft geld om het op te poetsen. Maar ja, had ik het willen missen? Nee.